‎اختلال پرخوری، که به اختصار BED (Binge Eating Disorder) نامیده می‌شود، یکی از رایج‌ترین اختلالات خوردن است که افراد را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این اختلال با اپیزود‌های مکرر پرخوری همراه است که در آن فرد مقدار زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی مصرف می‌کند و احساس کنترل‌ناپذیری بر خوردن خود دارد. این مقاله به بررسی علائم و درمان‌های اختلال پرخوری می‌پردازد.

 


‎

 

علائم اختلال پرخوری

‎اختلال پرخوری با تعدادی علائم مشخص شناسایی می‌شود که شامل موارد زیر است:

  1. اپیزود‌های مکرر پرخوری: افراد مبتلا به اختلال پرخوری، به طور مکرر مقدار زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی مصرف می‌کنند. این اپیزود‌ها معمولا با احساس عدم کنترل بر خوردن همراه است. 
  2. خوردن سریع‌تر از معمول: در طی اپیزود‌های پرخوری، فرد به‌سرعت و بدون توجه به سیری غذا می‌خورد.
  3. خوردن تا احساس نارضایتی شدید: افراد مبتلا معمولا تا حدی غذا می‌خورند که احساس نارضایتی و ناراحتی جسمی می‌کنند.
  4. خوردن بدون گرسنگی: این افراد حتی زمانی که احساس گرسنگی نمی‌کنند، شروع به خوردن می‌کنند.
  5. خوردن به‌تنهایی: بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری، به دلیل خجالت یا احساس شرم، ترجیح می‌دهند به‌تنهایی غذا بخورند.
  6. احساس گناه یا افسردگی پس از پرخوری: پس از اپیزود‌های پرخوری، معمولا احساس گناه، شرم و افسردگی به سراغ فرد می‌آید.

‎

 

عوارض اختلال پرخوری

‎اختلال پرخوری می‌تواند به مشکلات جدی جسمی و روانی منجر شود. از‌جمله عوارض جسمی این اختلال می‌توان به اضافه‌وزن، چاقی، دیابت نوع ۲، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی اشاره کرد. از نظر روانی نیز، این اختلال می‌تواند باعث افسردگی، اضطراب و کاهش اعتماد‌به‌نفس شود.

‎

 

درمان اختلال پرخوری

‎خوشبختانه، درمان‌های موثری برای اختلال پرخوری وجود دارد که می‌توانند به فرد کمک کنند تا بر این مشکل غلبه کند و به زندگی سالم‌تری دست یابد. این درمان‌ها شامل موارد زیر است:

  1. روان‌درمانی: یکی از موثر‌ترین روش‌های درمانی برای اختلال پرخوری، روان‌درمانی شناختی-رفتاری (CBT) است. این‌روش به فرد کمک می‌کند تا الگو‌های فکری و رفتاری نادرست خود را شناسایی و تغییر دهد. همچنین، درمان‌های دیگری مانند روان‌درمانی بین‌فردی (IPT) و درمان دیالکتیکی رفتاری (DBT) نیز می‌توانند مفید باشند.
  2. دارو‌ها: برخی دارو‌ها مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌توانند در کاهش علائم اختلال پرخوری موثر باشند. این دارو‌ها با تعدیل میزان سروتونین در مغز، به بهبود حالت روحی و کاهش اپیزود‌های پرخوری کمک می‌کنند.
  3. گروه‌های حمایتی: شرکت در گروه‌های حمایتی می‌تواند به فرد کمک کند تا احساس تنهایی نکند و از تجربیات و راهنمایی‌های دیگران بهره‌مند شود. این گروه‌ها فضایی فراهم می‌کنند تا افراد بتوانند درباره تجربیات خود صحبت کنند و از حمایت اجتماعی برخوردار شوند.
  4. مدیریت استرس: تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، یوگا و تمرینات تنفسی می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کرده و به بهبود کنترل خوردن کمک کنند.
  5. تغییرات در سبک زندگی: ایجاد تغییرات سالم در سبک زندگی مانند ورزش منظم، خواب کافی و تغذیه سالم می‌تواند به بهبود علائم اختلال پرخوری کمک کند. برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی و خودداری از غذا خوردن در پاسخ به احساسات می‌تواند مفید باشد.

‎

 

سخن‌ پایانی

‎اختلال پرخوری یک مشکل جدی است که نیاز به توجه و درمان دارد. با شناخت علائم این اختلال و استفاده از روش‌های درمانی موثر، افراد می‌توانند بهبود یابند و به زندگی سالم‌تری دست پیدا کنند. اگر شما یا کسی که می‌شناسید از این اختلال رنج می‌برید، توصیه می‌شود که به یک متخصص مراجعه کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود.

 

منبع: ravanshenasnovin.ir